نقدی بر عملکرد متولیان موسیقی در دوران کرونا

همیشه شنیده ایم که موسیقی شغل پایدار و قابل اعتمادی نیست و این روزها بیش از هر زمان دیگری صحت این حرف مشخص شده است. آنها که موسیقی را به عنوان شغل دوم یا سوم در نظر گرفته اند، به کنار؛ اما هنرمندانی که پایه های زندگی حرفه ای خود را بر دنیای موسیقی نهاده اند، هر اتفاقی که می افتد و یا هر ماجرای فراگیری که به وجود می آید باعث می شود پایه های زندگی هنری ایشان به لرزه افتد. قبل ترها بیش از همه، آنها که زندگی شان از راه آموزش می گذشت در معرض خطر بیشتری بودند؛ ولی اکنون همه ی هنرمندان این عرصه، از نوازندگان صحنه ای و آهنگسازان تا حتی خوانندگان را هم شامل شده است. با وجود اقبال عمومی به موسیقی و گسترش آموزشگاه های موسیقی و ...، آینده نامعلوم هنر و هنرمند در ایران، یکی از آسیب های جدی به ثبات در این زمینه است و با ورود کرونا این بی ثباتی نمودی دو چندان یافته است، در حالی می تواند اینگونه نباشد. به نظر نگارنده که در سال های اخیر به آموزش موسیقی و در سه سال گذشته به برگزاری کنسرت مشغول بوده ام، شرایط به وجود آمده به واسطه کرونا می تواند فرصتی باشد برای آنکه مردم این هنر را در اولویت زندگی شان قرار دهند.

هنرمندان و هنر موسیقی را دریابید

همه ما طی گرفتاری های روزمره ی پیش از کرونا، آرزو داشتیم که فرصت تمرین سازهای مورد علاقه و خواندن کتاب های خوانده نشده و دیدن فیلم و... را داشته باشیم و حالا این فرصت مهیا شده است. دیگر، متاسفانه و یا شاید در بعضی مواقع خوشبختانه، از آن رفت و آمده ها و دور هم نشستن های طولانی خبری نیست و هنر بهترین جایگزین آنهاست. ضمن اینکه پیچیدن صدای یک ساز در خانه می تواند همراهی ها و همدلی های اهالی خانه را بیشتر کند. این موضوع می تواند فرصتی برای مدیران فرهنگی هم باشد. یک اثر هنری زیباست و انسان زیبایی ها را دوست دارد و هر انسان با شنیدن و دیدن یک اثر هنری احساس راحتی می کند و رفته رفته از هنجارهای اجتماعی مانند خشم و اعتیاد و... دور میماند. بنابر این، به وسیله هنر و هنرمند می توان از درصد خشم ها و ناهنجاری های اجتماعی کم کنیم. این شکل معمولی و عادی ماجراست. در شکل های دیگر و در شرایط خاص کرونایی، خانواده ها ساعت ها در کنار یکدیگرند و ممکن است تنش هایی بین آنها به وجود آید که زوم شدن روی آموزش موسیقی می تواند وقت آنها را به بهترین نحو پر کند. مردم باید تاثیرات هنر را روی زندگی خود لمس کنند و در آن صورت است که این هنر به آنها آرامش خواهد داد. همه اینها فرصت هایی ست که هنرمند می تواند به وجود بیاورد در صورتی که خودش هم آن فراغت و حال خوب بدون استرس را داشته باشد. هنرمند هر چه دغدغه فکری اش بیشتر باشد، آثاری که از او تولید میشود بی حس تر است. ذهن هنرمند باید رها باشد. هنرمند نباید دغدغه معاش روزانه را داشته باشد و می بایست با رهایی و ذهن آرام به کار هنری یا آموزش بپردازد. اما صد حیف و افسوس که این روزها این شرایط آرام برای هنرمندان و به ویژه هنرمندان موسیقی وجود ندارد. معضل بیکاری در بین هنرمندان موسیقی ایران جدی ست. متاسفانه حال موسیقی ایران، نوازندگان، خوانندگان، مدرسین و تهیه کنندگان در شرایط این روزها اصلا خوب نیست و نیاز به حمایت دارند. مردم باید از موسیقی حمایت کنند و اگر موسیقی مخاطبی نداشته باشد، از بین می رود. این حمایت یک رابطه برنده-برنده است. قبل از کرونا هنرمندان دغدغه مجوز و اجرای کنسرت و اخذ مجوز آموزش و ... داشتند ولی الان بعضی ها دغدغه گذراندن زندگی روزمره شان را دارند. کرونا یک تهدید جدی برای هنر موسیقی است و امیدوارم هنرمندان این شرایط را طاقت بیاورند. این موضوع نیازمند مدیریت اصولی و حداقل تبلیغات رسانه ها و به ویژه تلویزیون است. لطفا اشتغال ایجاد شده از طریق بخش های مختلف مارکت موسیقی را جدی بگیرید و برای آن برنامه بریزید. امیدواریم که در شرایط بعد از کرونا مسئولین همکاری های لازم را با گروه های موسیقی از جمله دادن مجوز و ایجاد شرایط مناسب برای اجرا و مناسب بودن قیمت سالنها داشته باشند و هنرمندان را در این روزهای سخت کرونایی یاری کنند.

تهیه شده در وب سایت نت به نت

نویسنده: آیدا امیری مقدم