تنبک، این ساز کوبه ای همه کاره، جایگاه رفیعی در موسیقی سنتی ایران دارد. امکان تعامل گسترده نوازنده با این ساز که ساختمان نسبتا ساده ای هم دارد، گستره وسیعی از شیرین کاری ها را هنگام نوازندگی ممکن ساخته است. گاهی دیده اید که نوازنده حرفه ای تنبک در یک تک نوازی، به گونه ای شیرین کاری می کند که همه با سکوتی سرشار از هیجان، چشم به مهارت خیره کننده نوازنده می دوزند.

حرکت بشکن؛ یکی از حرکات اصلی پنجگانه تنبک؛ در شیرین کاری ها بسیار پر کاربرد است. بشکن که با هر 4 انگشت یک تا چهار قابلیت اجرایی دارد، در تلفیق با حرکات دیگر تنبک نوازی می تواند معرکه ای از شیرین کاری ها را به راه بیندازد.

قبلا در یک پست ویژه در نت به نت، اجرای صحیح حرکت بشکن در آموزش تنبک توسط استاد امین صادق پور به شما آموزش داده شده است. همچنین در خلال دوره مقدماتی تنبک و دوره متوسطه آموزش تنبک؛ بارها این حرکت را تمرین کرده اید. اگر این دو دوره را پشت سر گذاشته اید، وقت آن است که با شیرین کاری های دیدنی که با حرکت بشکن می توان انجام داد، آشنا شوید و مهارت استفاده از آن را به دست آورید. پس این ویدیو را با دقت ببینید و مطابق آنچه استاد شرح می دهد، نکته برداری کرده و اجرای عملی آن را نیز مکررا تمرین کنید.

در این ویدیوی آموزشی یاد خواهید گرفت چگونه با استفاده از حرکت بشکن در تلفیق با دیگر حرکات و تکنیک های تنبک نوازی، دست به خلق جذابیت های شنیداری بزنید. فرقی ندارد در چه کسر میزانی می نوازید. مثلا در ریتم شش هشتم و دو چهارم، استاد انواع شیرین کاری های ممکن را نشانتان می دهد. یا حتی چگونگی به کار گیری بشکن به عنوان زینت را یاد خواهید گرفت.

حرکت بشکن مخصوصا در تلفیق با انواع سوردین در تنبک نوازی، غوغایی به راه می اندازد. بشکن میانه هم که در این بین، جایگاه خاص خود را دارد. حتما مطمئن شوید که پست آموزشی مربوط به تکنیک گرفته یا سوردین را به طور کامل یاد گرفته باشید، بعد به سراغ این درس بیایید.

آموزش تکنیک گرفته یا سوردین برای تنبک

چرا شیرین کاری در تنبک نوازی مهم است؟

ما انسان ها هر کدام شخصیت متمایزی داریم. هر کس رو به یک حرفه و مهارتی می آورد. آنها که سمت هنر می روند، باید روح هنری هم داشته باشند. مثلا یک نقاش ماهر را در نظر بگیرید که پیچیده ترین اشکال را با قلم و رنگ به تصویر می کشاند. اما اگر ویژگی های متمایز و خاص همین نقاش در نقاشی های او به چشم نیاید، اثر او هر چقدر هم فاخر باشد، نام او را بزرگ نخواهد کرد. راحت تر بگوییم، یک پرینتر هم در کسری از ثانیه هر طرحی را می تواند چاپ کند. فرق ما با یک ماشین یا ربات در این است که ما روح داریم و روح ما می تواند امضایی بر شخصیت ما باشد. حال برویم سراغ تنبک. نوازنده تنبک می تواند به مهارتی برسد که تمام حرکات تنبک نوازی را بی نقص و بسیار حرفه ای اجرا کند. می تواند چنان سرعتی بزند که حتی چشم نتواند رد حرکات او را بگیرد. اما همه تنبک نوازی اجرای بی نقص نیست. بلکه باید روح هنری شخص در نوازندگی او دمیده شود. باید بتواند برای خود پرسونالیتی یا شخصیت مجزای هنری بسازد. نرم افزارهایی وجود دارد که حرکات سازهای ضربی را با دقیق ترین و بی نقص ترین حالات تولید می کند. اما همین که این حرکات بی نقص روی یک آهنگ قرار بگیرد، کاملا مشخص می شود که ریتم های آن ماشینی است و هنرمندی در پشت آن حضور ندارد. فکر می کنید چرا؟ برای اینکه یک ماشین یا اپلیکیشن هر چقدر هم حرفه ای و پیشرفته باشد، نمی تواند روح داشته باشد. روح منحصر به آدم است و هیچ ابزاری نمی تواند آن را خلق و یا حتی تقلید کند. روح آدم غیر قابل پیش بینی است. خلق می کند، شخصیت مجزا می سازد و در مجموع، امضای هنر هنرمند می شود.

ما برای آنکه یک تنبک نواز خاص و ماندگار شویم، بایستی بتوانیم دست به خلاقیت بزنیم. به عبارتی تنها به اجرای بی نقص حرکات تنبک نوازی بسنده نکنیم، بلکه یاد بگیریم چگونه فراخور فضا و حس و حال قطعه؛ شیرین کاری هایی انجام دهیم که تجلی گر عمق هنر و روح هنری‌مان باشد. لازمه استفاده از شیرین کاری ها هم، یادگیری آنهاست. ما به تنهایی نمی توانیم از پس هر موضوعی بر بیاییم. در مثال همان نقاش، او نیز تمام فوت و فن هنر خود را زیر نظر استاد، یا در آکادمی ها و آموزشگاه ها یاد گرفته است. ما از تجارب دیگران استفاده می کنیم تا یاد بگیریم. بعد از یادگیری میتوانیم دست به خلاقیت زده و شیرین کاری های مخصوص به شخصیت خودمان را خلق و اجرا کنیم. مخصوصا در تکنوازی هایمان بایستی هنر منحصر به فرد خود را داشته باشیم و از اجرای رباتیک طور پرهیز کنیم.

در ویدیوی زیر، این درس آموزشی را به رایگان تماشا کنید