آموزش تکنوازی تنبک

تکنوازی با تنبک مهارتی است که طی آن نوازنده تنبک بدون ملودی همراه، به تنهایی و به صورت مستقل ضرب های مختلف را در کسر میزان های گوناکون به شکل پیوسته می نوازد و در حین آن چیره دستی خود را در به کارگیری مهارت ها و تکنیک های تنبک نوازی به عرصه نمایش در می آورد. تکنوازی، خالص ترین هنر نوازنده است و می تواند توجه زیادی را به خود جلب نماید. در این ویدیوی آموزشی، استاد امین صادق پور مدرس تنبک وبسایت آموزش موسیقی نت به نت، راه های رسیدن به توانایی تکنوازی را به شما می گوید. همچنین با رجوع به نت های درس های پیشین، طریقه آسان حفظ کردن نت ها برای تکنوازی را درس می دهد.

شروع آموزش تنبک همراه با استاد امین صادق پور

تکنوازی، عرصه رو نمایی از مهارت نوازنده تنبک

تنبک، این ساز کوبه ای همه فن حریف، کامل، اصیل و شگفت انگیز؛ گستره کاربردی وسیعی دارد و تنها معطوف به همراه شدن و بستر سازی برای اجرای سازهای ملودیک نیست. یکی از کاربردهای حیرت انگیز آن، تک نوازی است. جالب اینجاست که در میان یک اجرای گروهی یا کنسرت، وقتی که همه سازها سکوت می کنند تا تنبک نواز با تکنوازی خود فضا را هنری کند، جلوه تکنوازی بر تمامی فضا غالب شده و همه حضار میخ این هنرمندی ظریف و جولان معنا دار و ریتمیک انگشتان دست نوازنده تنبک بر پوست بی جان اما زنده این ساز خوش نقش و نگار می شوند.

رسیدن به آرامش در خلوت با هنر تکنوازی تنبک

و چه زیبا و آرام بخش است تکنوازی با تنبک در کنج خلوت گزینی و تنهایی. جایی که به رقص ریتم ها، تمام اغیار منفی ذهن، با هر ضرب نوازنده در صف اخراج قرار گرفته و دروازه اندیشه برای ورود انرژی پاک و جان افزای الهی باز شود. تنبک نوازی در تنهایی خصلت درمان دارد. درمان روح و روان و جسم و جان. که این به تایید ذهن شکاک علم نیز رسیده است.

شروع پکیج جامع دوره مقدماتی تنبک در وب سایت نت به نت

راه های رسیدن به هنر تک نوازی در تنبک

1- آنالیز ارتباط بین میزان ها

 یک درسی که قبلا کار کرده اید را باز کنید و به تحلیل میزان های آن بپردازید. صرف نظر از میزان های مقدمه، می توانید ببینید که چه ارتباط معنا داری بین میزان های پایه و تمامی میزان های بعد از آن وجود دارد. مثلا تنها با یک تغییر برای یک واحد از کشش نت ها، شاهد سر برآوردن میزانی با لحن جدید می شویم. همانطور که می بینید، استاد با نشان دادن نت های درس اول دوره متوسطه آموزش تنبک، این گفته را عملی به شما اثبات می کند. مثلا در نخستین میزان پایه، ضرب اول بر اساس حرکت تُم نگاشته شده است. اما در میزان کناری آن، این تُم تبدیل به بَک شده است. کل تغییرات بین این دو میزان به اندازه همین یک واحد است، اما ثمره آن می شود یک خط تمرینی متنوع و جان دار.

نتیجه: میزان ها را آنالیز و تحلیل کنید تا دریابید ارتباط آنها ها با یکدیگر چگونه است. این خود روشی است کار آمد برای حفظ میزان ها.

2- حفظ تک به تک میزان ها، سپس اجرای پیوسته آن ها

ابتدا میزان اول یک درس یا تمرین را حفظ کنید. در نواختن آن به مهارت برسید. اشکالات خود را رفع کنید. بعد به سراغ میزان بعدی بروید. پس از تسلط بر میزان دوم، حالا بیایید به صورت حفظی میزان یک و دو را پی در پی اجرا کنید. این چرخه را به همین شکل تا پایان تمرین ادامه دهید. در پایان خواهید دید که تمام درس را بدون اشکال از ابتدا تا انتها از حفظ می نوازید. تبریک! شما تبدیل به یک تکنواز گشته اید. راه تکامل البته دراز است. پس صبور باشد.

3- تمرین زیاد برای جلوگیری از فراموشی

همه مهارت ها با یادگیری یک فن به علاوه‌ی تکرار آن به وجود می آید. هیچ گاه دانستنِ تنها، برای داشتن یک ارزش کافی نیست. بلکه پوشاندن جامه عمل است که آن را در ضمیر ناخودآگاه پایدار می کند. اگر می خواهید یک تکنواز حرفه ای شوید، تمرین و تکرار بهترین گزینه ممکن است. یک نوازنده عاشق کسی است که هیچ روزی را نتواند بدون در دست گرفتن و نواختن ساز خود شب کند.

4- به خلاقیت خود اجازه شکوفایی دهید

گاه هنگام تکنوازی از روی نت، دلتان به شما می گوید اگر اینجا را به جای چنگ، چنگ نقطه دارش کنی، یا مثلا به جای حرکت بشکن برای این نت بک را به کار بری، احتمالا لحن جدیدی را ایجاد کرده ای. در اینجا به حرف دلت گوش کن. نترس از تغییرات. این کار را انجام بده و اگر دیدی حرکت تو موفقیت آمیز بود، به خود افتخار کن که استعداد تو آغشته به امر مهم خلاقیت است.

تصوری اشتباه در مورد تکنوازی با سازهای ضربی

برخی گمان می کنند تکنوازی صرفا یعنی نواختن قطعه های آهنگین با سازهایی ملودیک. و سازی که نتواند از دل نت ها یک ملودی را در کشد، قابلیت تکنوازی ندارد و ظیفه اش تنها همنوازی است.

خب این تصوری اشتباه است که عموما بین افراد عادی و نه کسانی که تخصصشان موسیقی است رواج دارد. موسیقی از ریتم و ملودی ساخته می شود. با شنیدن یک قطعه موسیقی، همانطور که از نغمه ملودی احساس می گیریم؛ از ضربان منتظم ریتم نیز به وجد می آییم. حرکات بدن مثل رقص یا ضرب پا، دقیقا بر پایه سر ضرب های ریتم است که شکل می گیرد. تحقیقات علمی وآزمایش های گوناگون، حرف های زیادی در مورد تاثیر موسیقی بر انسان دارد. این تحقیقات می گوید واکنش بدن به شنیدن موسیقی بسیار شگفت انگیز است. تاثیرات موسیقی بر احساس و عملکرد فیزیکی بدن نظیر ترشح هورمون ها، تنظیم سوخت ساز  در نتیجه تاثیر بر خلق و خو  به صورت علمی ثابت شده است. جالب است بدانید که در این تحقیقات تاثیر ریتم و ملودی بر بدن برای هر دو کاملا یکسان بوده است. هر چند این دو تاثیرات مختلفی را بر ذهن و جسم انسان بر جای می گذارند، اما هیچ یک نسبت به دیگری در این زمینه غالب و پیشتاز نیست. تکنوازی با ساز ملودیک بیشتر جنبه احساسی انسان را تحریک می کند و آرامش ناشی از آن به احساس و خلقیات روحی بر می گردد. اما تاثیر ریتم و ضرب بیشتر نقش مهندسی ذهن، کنترل و کاهش خشم، تخلیه مازاد انرژی، باز کردن گره های ذهنی و نشاط بخشی دارد و بدین ترتیب می تواند نقش خود را ایفا کند. به همین دلیل است که یک موسیقی خوب را آنی می دانند که ریتم و ملودی در اوج هارمونی و هماهنگی با یکدیگر باشند.

حال بیایید در قالب مثال بررسی کنیم که چرا اکثر انسان ها بیشتر به ملودی توجه می کنند؟

برای پاسخ به یک مثال بسنده می کنیم. وقتی یک موسیقی با کلام گوش می کنیم، خودآگاه ما بیشتر به صدای خواننده توجه می کند تا ریتم. و این ناخودآگاه ماست که از هر سه عامل موجود یعنی صدای خواننده، ملودی و ریتم تاثیر می پذیرد. این امری طبیعی است که خودآگاه ما به امور جاری و قدری ظاهری مسائل بیشتر توجه کند، و عمق قضایا را به هوش برتر ما یعنی ضمیر ناخودآگاها بسپارد. همانطور که یک آهنگ باکلام را به نام خواننده آن می شناسیم، یک آهنگ بی کلام را نیز به ملودی و نوازنده اش میشناسیم.

پیشنهاد می کنیم آثار تکنوازی نوازندگان معروف با سازهای ضربی را گوش کنید و از تاثیرات آرامش بخش آن استفاده ببرید. 

پکیج دوره متوسطه آموزش تنبک