دکان یا آموزشگاه موسیقی ؟

در این مقاله قصد ندارم آموزشگاه های موسیقی را زیر سوال ببرم یا خدایی نکرده توهین به این صنف کنم . اما معضلی است که طیف وسیعی از هنرجویان موسیقی  را گریبان گیر شده . البته نه همه آموزشگاه ها . این مطالب حاصل تحقیق از چند هنرجوی موسیقی بوده که از وضع آموزشگاه خود گله مند بوده اند . بیاید کمی از اوضاع و احوال کلاس های موسیقی در روزگاران قدیم بخوانیم .

آموزش موسیقی در دوران قدیم

در قدیم الایام تدریس موسیقی به گونه ای بود که هنرجو به منزل استاد میرفت ، قبل از شروع آموزش استاد و شاگرد به گپ و گفتگو باهم میپرداختند و احوال پرسی میکردند. بعد درس شروع میشد و استاد مطالب را دقیق و کامل در اختیار هنرجو قرار میداد . یک ارتباط دلی بین استاد و هنرجو برقرار بود و حتی رفت و آمدهای خانوادگی بوجود می آمد که بسیار لذت بخش بود . در قدیم تر شهریه کلاس ها به صورت آوردن هدیه یا کالایی برای استاد بود که بعدها نیز شهریه کلاسها پولی شد. آن هم با هزینه توافقی بین شاگرد و استاد . جالب است که بدانید تا هنرجو درس یا قطعه مورد نظر را فرا نمیگرفت ، استاد جلسه آموزش را تمام نمیکرد . خلاصه اینکه ذهن و دل هنرجو با قطعه آمیخته میشد . اما تفاوتی که امروز در امر تدریس موسیقی بوجود آمده به شرح زیر است.

آموزش موسیقی در دوره اکنون

هنرجو با آموزشگاه تماس میگیرد جهت شروع کلاس ساز مورد نظر خود . منشی آموزشگاه ساعت و تاریخ کلاسها را مشخص میکند . شماره حساب میدهد و هنرجو باید قبل از شروع کلاس شهریه را پرداخت کند . قانونی که اکثر آموزشگاه ها برای خود دارند این است که اگر هنرجو بنا به هر دلیلی سر کلاس خود حاضر نشود، شهریه او برنمیگردد. و به قول بعضی اساتید این نکته باعث میشود هنرجو کلاس را جدی بشمرد و به آن متعهد باشد . هنرجو ۳۰ دقیقه فرصت دارد تا درس را فرابگیرد . زنگی در کلاس تعبیه شده که منشی آموزشگاه دکمه آن را میفشارد به این معنی که زمان شما تمام شده و نوبت فرد دیگریست . این فضای کلاس از صمیمت و تبادل احساس خارج است. اگر که استاد خوب باشد و با حوصله، احتمال دارد بتواند مطالب را به هنرجو منتقل کند.

اما اگر مباحث از حوصله استاد خارج باشد، کلاس به پایان میرسد و هنرجو با انبوهی از سوال و ابهامات به منزل میرود و چون احساس میکند اگر از استاد سوالات پیش پا افتاده بپرسد ، استاد تصور خواهد کرد این هنرجو تنبل و کند ذهن است ، لذا هیچگاه سوال خود را از استاد نمیپرسد و در اینترنت دنبال پاسخ میگردد . بدون شک این یادگیری صحیح نیست چون هنرجو از منابع مختلف مطلب فرا میگیرد . که هر نویسنده  بنابر سلیقه خود مطالب را عنوان کرده اند و امکان دارد هنرجورا سردرگم کند . به نظرم این آموزشگاه بیشتر شبیه به یک بیزینس است تا کلاس موسیقی . البته تاکید دارم به این نکته که همه آموزشگاه ها به این شکل نیست . این نقد بر آن آموزشگاه هایی است که چنین سیستم آموزشی دارند. نکاتی که عنوان کردم از زبان چندی هنرجویان شنیده بوده ام که تصمیم گرفتم در غالب نقد عنوان کنم.

تهیه شده در وب سایت آموزش موسیقی نت به نت
« نویسنده : علی اقبال »