زندگی نامه استاد علی اصغر بهاری

زندگی نامه استاد علی اصغر بهاری

 استاد علی اصغر بهاری موسیقی دان خون دل خورده ایران، نغمه ساز و گرما بخش ساز کمانچه، به سال ۱۲۸۴(احتمالا در فصل خزان) در تهران و در خانواده ای اهل موسیقی دیده به جهان گشود. ایشان اصالتا اهل شهر بهار بود.  وی کودکی خود را در کوچه پس کوچه های اطراف بازار عباس آباد آغاز نمود. او که پدر حکیم و بزرگی داشت، (میرزا تقی خان) به جای مکتب خانه کودکی و نوجوانی خود را در محضر ایشان به رشد و تربیت سیر نمود. پدر همچنین از ده سالگی او را رهسپار آموختن کمانچه نمود. سایه شوم ورشکستگی اقتصادی خیلی زود این خانواده را تحت تاثیر قرار داد و ناچارا در ۱۳ سالگی، به همراه خانواده در منزل پدربزرگ مادری خود سکنی گزیدند. بهاری در خانه پدر بزرگ با نوای دلنشین کمانچه ایشان آشنا شد و چنان مجذوب نوازندگی او شد که از مادر خواست پدربزرگ را وادار به آموزشش کند. پدربزرگ ایشان (میرزا علی خان) که در نوازندگی کمانچه حرف اول را می زد نیز با گرمی از این طرح استقبال نمود و از آن پس به مدت دو سال، توجه ویژه ای را صرف رشد جوانه های موسیقی در وی نمود. بهاری که دید دایی های خود(رضا خان، اکبر خان و حسن خان) هم در نوازندگی کمانچه از آن استاد پیر چیزی کم ندارند و هر کدام از مشاهیر این عرصه اند، از محضر آنان نیز خم و چم و زیر و بم این ساز را آموخت و به مدت ۴ سال از ایشان بهره ها برد. او خیلی زود و در سن ۱۶ سالگی در قالب گروه ارکستری کوچک، در چند اجرا که در مناطق جنوبی کشور برگزار می شد، همکاری نمود. وی پیگیری و ممارست خود را تداوم بخشید تا اینکه اولین کنسرت رسمی خود را به همراه ارکستر ابراهیم خان منصوری تجربه نمود و از همانجا آوازه اش کم کم به گوش مردم و اهالی موسیقی رسید. اهل فن از اینکه جوانی ۱۸ ساله گوشه های ایرانی را روان و دلبرانه می نوازد، از وی به عنوان نوازنده ای خوب و توانا نام بردند. در همین اثنای شکوفایی، به سوگ از دست دادن پدر نشست و خیلی زود بار گذران معیشت خانواده به دوش وی محول شد. او تنها ۱۸ سال داشت...

آموزش سنتور در وب سایت نت به نت

 در روزگاری که با ورود موسیقی غربی به کشور، سازهای اصیلی چون کمانچه و سنتور مورد تظلم و مهجوریت قرار گرفتند و بسیاری از نوازنده ها، ویولون و پیانو را جایگزین کمانچه و سنتور نمودند، وی نیز به ناچار دست از کمانچه شست و ویولن را جایگزین آن نمود و برای تکمیل دانسته ها و ندانسته های خود در باب موسیقی، به شاگردی نزد استاد رضا محجوبی پرداخت. رضا محجوبی، این استاد بزرگ و سینه سوخته موسیقی آنچنان از پیشرفت بهاری رضایت داشت که وقتی دید شاگردش اینگونه خود را وقف هنر کرده و هدف خود را برای طولانی مدت در نظر گرفته و با جدیت در مسیر این هدف تلاش می کند؛ در پایان کار هر چه شهریه از وی ستانده بود را به او باز گردانید.

 استاد علی اصغر بهاری در سال ۱۳۱۱ به مشهد رفت و با امکانات کمی که در اختیار داشت، اقدام به راه اندازی کلاس های آموزش موسیقی نمود و دو سال در آنجا به آموزش هنرجویان مشغول گردید. در این بین یک سالی هم از استاد حبیب سماعی، سنتور نواز برجسته کشورمان در کنار خود استفاده نمود. پس از آن استاد به تهران باز می گردد و توسط استاد روح الله خالقی به هنرستان موسیقی برای آموزش و تعلیم هنرجویان دعوت می گردد. وی در آنجا هم به رسالت خود، یعنی پرورش و هنرجویان اهتمام می ورزید. در همین ادوار، رادیوی ملی رسماً افتتاح می گردد که از ایشان هم به عنوان استادی قابل و توانا دعوت به عمل می آید. در سال ۱۳۳۲ بود که استاد این مهجوریت کمانچه بین مردم را دیگر بر نتافت. وضعیت چنان شده بود که کمانچه در نظر عوام، سازی کوچه بازاری و مخصوص دوره نوازهای دوره گرد تلقی می شد. ایشان کمر همت بر بست و مجدداً این ساز پر صلابت را به دست می گیرد و زیبایی صدای آن را در رادیو، به گوش دل همگان می رساند. تا آنجا که دانشگاه تهران را مجاب نمود تا از او به عنوان مدرس موسیقی برای هنرجویان دعوت به عمل آورد. بهاری در مورد اولین برنامه تکنوازی خود در رادیو و بازتاب آن چنین گفته است: "همان روز اول که من کمانچه زدم، ناگهان برنامه شهرت فوق العاده ای پیدا کرد. حتی خود من تصور آن را نمی کردم که این ساز فراموش شده، آن قدر طالب داشته باشد. از همه جا به سراغ من می آمدند. موسیقی دان هایی هم که قبلاً مرا نمی شناختند، با من آشنا شدند و مرا به ادامه کار با کمانچه تشویق کردند..." (نقل به مضمون)

آموزش سه تار در وب سایت نت به نت

 یکی از باشکوه ترین اجرا های این هنرمند فقید، در سال ۱۳۴۶ بود که در مقابل بیش از ۳ هزار علاقه مند در سالن دلاویل کشور فرانسه، که به دعوت رادیوی این کشور تدارک دیده شده بود، اجرای فوق العاده ای را به رخ اهالی هنر کشاند. به راستی که استاد بهاری، یکی از مهمترین عوامل عدم انحطاط و فراموشی کلی کمانچه بود و حتی اساتید بزرگ کمانچه نواز کنونی اکثراً تعلیم دیده در مکتب اویند. اوج این استعداد پروری به زمانی باز می گردد که با مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران وارد همکاری گشت. این هنرمند بزرگ با اجراهای متفاوت در کشورهایی نظیر آمریکا، ایتالیا و انگلستان؛ نقش بسزایی را در شناساندن این ساز خوش صدای حزین در ورای مرزهای جغرافیایی ایفا نمود. از دیگر خدمات ارزنده ایشان می توان به احیای تصانیفی که در گذشته توسط بزرگان این هنر ساخته شده بود و به دلیل نبود امکانات کافی، رو به فراموشی گذارده بود، اشاره نمود.
 

آموزش تئوری موسیقی در نت به نت

 در دوران طلایی دهه ۶۰، استاد بهاری در گروه اساتید موسیقی ایران همکاری گسترده ای با برخی از اساتید بزرگ همچون فرامرز پایور، محمد اسماعیلی، جلیل شهناز و... داشت که از دل این دوره آثار ارزشمندی به یادگار مانده است. آثاری نظیر آلبوم های خلوت گزیده و انتظار دل با صدای خسرو آواز محمدرضا شجریان، و آلبوم های لیلی و مجنون، دل شیدا و کنسرت اساتید موسیقی ایران با صدای شهرام ناظری؛ به جا مانده از فعالیت های ایشان در این دوره می باشد.

 استاد علی اصغر بهاری در تاریخ ۲۰ خرداد ۱۳۷۴ و در سن ۹۰ سالگی دیده از جهان فرو بست. روحش شاد و یادش گرامی...

 سخنی از کیوان کلهر کمانچه نواز بزرگ کشورمان در مورد استاد علی اصغر بهاری، در دوازدهمین سالگرد درگذشت این استاد متین و با تقوا: "از وقتی پنج ساله بودم استاد را در تلویزیون در حال نواختن کمانچه می دیدم، اما هرگز فرصت نشد تا از او درس بگیرم ولی باید بگویم که او باعث شد که من از صدای کمانچه خوشم بیاید" (نقل به مضمون)

تهیه  شده در وب سایت آموزش موسیقی نت به نت